Miasto Krośniewice   leży w północno  - zachodniej części województwa łódzkiego, 15 km na zachód od stolicy powiatu - Kutna. Miejscowość posiada wielowiekowe tradycje, sięgające początków państwowości polskiej.

Pierwsza pisemna wzmianka,  o ówczesnej wsi, pochodzi z 1355 r., natomiast o istnieniu tutaj parafii z 1388 r. Miejscowość uzyskała prawa miejskie przed 1420 r. Przez wiele stuleci Krośniewice były miastem prywatnym, należącym do rodów: Awdańców, Szczawińskich, Włostowskich, Gomolińskich, Opackich i Rembielińskich. Rezydencja właścicieli Krośniewic, zarazem ośrodek znacznego klucza ziemskiego mieściła się w sąsiedniej wsi Błonie (aktualnie w granicach miasta). W 1870 r. Krośniewice straciły prawa miejskie, które odzyskały w 1926 r. Obecnie miejscowość jest siedzibą gminy, liczy około 5000 mieszkańców.

Miasto jest położone na równinnych i bezleśnych terenach, na pograniczu Równiny Kutnowskiej i  Wysoczyzny Kłodawskiej. Leży na styku historycznych regionów: Wielkopolski, Kujaw i Mazowsza. Od wieków przez Krośniewice, z uwagi na ich centralne położenie, prowadziły ważne szlaki komunikacyjne do znaczących ośrodków miejskich: Gostynina, Kłodawy, Kutna, Łęczycy, Łowicza i Torunia. Obecnie w mieście krzyżują się dwie najważniejsze drogi krajowe i międzynarodowe: Łódź-Gdańsk (A - 1) i Warszawa-Poznań (A - 2).

Krośniewice posiadają kilka interesujących zabytków, wśród nich: pomnik księcia Józefa Poniatowskiego (1814 r.), pierwszy tego rodzaju obiekt w Europie, zespół pałacowo - parkowy dawnych właścicieli miasta (2 poł. XIX w.), kościół w stylu neogotyckim (1870 - 1872), budynek rządcówki (2 poł. XIX w.) - miejsce urodzin gen. broni Władysława Andersa oraz synagoga z I poł. XIX w., przebudowywana pod koniec XIX i na pocz. XX w. Zachowany został również stary układ urbanistyczny. Dużą atrakcją dla turystów może być podróż kolejką wąskotorową, powstałą w 1915 r. i rozbudowaną w okresie międzywojennym.